SUNA ANAÇ

Narin, o boncuk gözleriyle gülümseyen 8 yaşındaki masum kız çocuğu... Şimdi ardında binlerce soru, karanlıkta kalan gerçekler ve sarsılmış vicdanlar bıraktı. 21 Ağustos’ta kaybolduğunda tüm Türkiye nefesini tuttu. Küçücük bir kız, nasıl oldu da sırra kadem bastı? O gün köyde ne yaşandı?

Narin, Kuran kursundan dönerken kayboldu. En son evinin merdivenlerinde görüldü, sonra ortadan kayboldu. Bir süre sonra, bir çuvalın içinde, dere kenarında bulundu. Vahşice katledilmişti. Masum bir çocuğun bu şekilde hayattan koparılması, hepimizin yüreğini dağladı.

Köy sessizdi, kimse konuşmuyordu. Ama Türkiye ayağa kalkmıştı. Sosyal medyada, televizyonlarda, gazetelerde Narin konuşuluyordu. Ancak kısa bir süre sonra bu sessizlik tüm ülkeye yayıldı. Ne yazık ki, bir sonraki Leyla’ya, Müslüme’ye kadar sessizlik devam edecek. Neden mi? Çünkü unutmak kolay, acıyla yüzleşmek zor.

Narin’in ölümüyle ilgili birçok soru var. Kimse tam olarak ne olduğunu bilmiyor. Dedikodular, gizli kalmış sırlar, köyün sessizliği... Katil kim, neden yaptı, aile ne biliyor? Bilmiyoruz. Ama bildiğimiz bir şey var: Bu soruşturmanın daha şeffaf yürütülmesi gerekiyor. Yetkililer, cinayetin üstünü örtercesine aşırı gizlilikle olayı kapatmaya çalışıyor. Bu durum, dedikoduları arttırıyor, masum insanların da töhmet altında kalmasına neden oluyor.

Bir masumun, daha hayatının başında olan bir çocuğun bu şekilde vahşice katledilmesi kabul edilemez. Narin’in hayatı, hayalleri elinden alındı. Biz ona, bu dünyada hakkını helal et Narin, diyoruz. Ama gerçekten vicdanlarımız rahat mı?

Soruşturmada sessizlik hakim. O köyde bir şeyler yaşandı, ama kimse konuşmuyor. Herkes susuyor. Oysa sessiz kalmak, adaleti bulmanın önündeki en büyük engel. Narin’in hak ettiği adalet, bu suskunlukla sağlanamaz.

Bu cinayet bize, toplum olarak insanlığımızı yeniden gözden geçirmemiz gerektiğini gösteriyor. Daha kaç çocuk toprağa verilecek, daha kaç Narin’in gözlerindeki ışık sönecek?

Narin, sen hakkını bize helal et. Çünkü senin hakkını biz sana veremedik.

Suna ANAÇ